kamienieć

kamienieć {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk IIIa, kamieniećeję, kamieniećeje, kamieniećniał, kamieniećnieli {{/stl_8}}– skamienieć {{/stl_13}}{{stl_8}}dk IIIa {{/stl_8}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'przeistaczać się w kamień': {{/stl_7}}{{stl_10}}Skamieniałe szczątki organizmów zwierzęcych. Kamieniejące osady denne. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'stawać się twardym jak kamień': {{/stl_7}}{{stl_10}}Ziemia skamieniała od słońca. Cement kamienieje w workach. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}3. {{/stl_12}}{{stl_7}}'nieruchomieć': {{/stl_7}}{{stl_10}}Skamieniał ze strachu. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}4. {{/stl_12}}{{stl_7}}'stawać się niewrażliwym, nieczułym, nieludzkim, obojętnym': {{/stl_7}}{{stl_10}}Jego serce powoli kamieniało. Kamienieć z rozpaczy. {{/stl_10}}